दशैं सुरु हुँदै गर्दा, हामीले थाहा पायौं नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (एमाले) ले झन्डै ११ रोपनी जग्गा भाटभटेनीका मालिक मिन बहादुर गुरुङबाट उपहार पाएको छ। त्यो जग्गामा उनै गुरुङले भवन पनि निर्माण गर्दैछन् भन्ने समाचार अहिले सुनिरहेका छौं। एमालेका प्रमुख केपी ओली देशका प्रधानमन्त्री हुन्। त्यो जग्गाको मूल्य कति हो, मलाई थाहा छैन। तर मलाई लाग्छ त्यो अरब आसपासको हो। यति धेरै सम्पत्ति देश चलाउने पार्टीले उपहार पाउँछ भने, दान दिनेले पाउनेलाई कति प्रभावमा राख्छ ! अनुमान लगाउन सकिन्छ। कसैले ठूलो उपहार दिन्छ भने उसले भनेको कुरा पनि मान्नुपर्छ। नाइँ भन्न सकिँदैन। उपहारको शक्ति धेरै ठूलो हुन्छ। अब उपहारको शक्ति थाहा पाउने बेला आउँदैछ। ख्याल गर्नु होला! नेपालका नेता र उनीहरूले पाउने उपहारको मूल्य कति हो र कुन स्रोतको हो, खोजी हुँदैन। दानको दीर्घकालीन असर के हुन्छ, चर्चा हुँदैन। यहाँ धेरै नेता र जनता अवसर नपाएर मात्र इमान्दार हुन पाएका छन्। त्यसैले यसरी सित्तैमा पाउने दानबारे चर्चा हुँदैन। केपी ओलीले देखाएर लिए, नदेखाई लिने त प्राय: सबै नेता छन्। ठूला पदका कर्मचारी छन्। उपहार दिनेले सधैं कुनै न कुन...
दुख्ख’ थाहा नपाउनु सबैभन्दा ‘सुख्ख’ रहेछ । ‘सुख्ख’ थाहा पाउनु सबैभन्दा ठूलो ‘दुख्ख’ रहेछ । यो दुख्ख थाहा नभएका मानिसहरूको कथा हो ।यसपल्टको हिउँद गयो। मधेसमा शीतलहर चल्यो । उसै गरी बित्यो बर्खा । मधेसमा बाढी आयो । तर , उनीहरू पत्याउँदैनन्– ‘अर्को साल हिउँद आउँछ । शीतलहर चल्छ । अर्को वर्ष बर्खा हुन्छ । बाढी आउँछ ।’ उनीहरूलाई थाहा छ– ‘त्यो भोलिको कुरा हो । भोलि आजै आउँदैन । ’ बिनोद ब्यादा र उनकी श्रीमती विनोद चराको सिकारमा जाने तयारीमा छन् । श्रीमती ‘माग्ने काम’ गर्न जाने तयारीमा छिन् । यिनीहरू को हुन् ? सहरतिर काखीमा बच्चा च्यापेर पैसा माग्ने महिलाहरू हुन् । पैदलयात्रुको खुट्टा समातेर भीख माग्ने केटाकेटी हुन् । सहरको ट्राफिक जामभित्र पसेर कारको ढोका ढकढक्याउँदै कचौरा थाप्नेहरू हुन् । गाउँगाउँमा ‘पन्ना’ को भेषमा भविष्यवाणी गर्नेहरू हुन् । भविष्यसँग डराइरहे का ‘डरपोक’ हरूलाई समातेर ईश्वरको नाममा दान लिनेहरू हुन् । देश दुनियाँ कहाँ पुग्यो ...
यो कथासँगै महेन्द्रनगर , कन्चनपुर आइपुगें । एकै छिन पछि महाकाली नदी भेटिन्छ । देश सकिन्छ । साँच्चै सिमाना हुँदैन थियो भने के हुन्थ्यो ? राष्ट्रवादको काँचो वायु कहाँबाट चल्थ्यो ? कहाँ जान्थ्यो । सिमाना शक्ति हो । सान हो । हामी सान र शक्तिको पुजारी हौं । भक्क्त हौं । तर यो कथा सिमानाभन्दा माथि र जीवभन्दा परको ‘जिन्दगी’को कथा हो । जहाँ सान र शक्ति शून्य छ । राष्ट्रवादमा पूर्णविराम छ । शक्तिको भक्तिको लागि पनि आफूभित्र थोरै शक्ति नै चाहिन्छ । तर यहाँ शक्ति जिरो माइलमा स्थिर छ । सरकारले बाटो बढाएको छ । त्यही बढेको बाटो किनारमा त्रिपालका पाँच पाल छन् । जो महेन्द्रनगर पूर्व लालपुरमा भेटिन्छ । एउटा पाल बाहिर बाँसको लौरो भाँच्ने बलको प्रतियोगिता भइरहेको छ । तर उनीहरु बलिया छैनन् । मेरो प्रवेशपछि खलबल भयो खेल । एउटा किशोर केटोले मलाई प्रस्ताव राख्यो ‘यो भाँच्नु ? पाँच सय बाजी छ ।’ मैले बाजी स्वीकार्न नपाउँदै एक महिलाले उसल...
Comments
Post a Comment